نيم نگاهي به عكاسي
نخستین عکسها را در ایران، «ژول ریشار»در زمان سلطنت محمد شاه قاجار و ولیعهدی ناصرالدین میرزا به سال 1844 گرفت. ناصرالدین میرزای جوان، که به راستی مبهوت عکس شده بود، یکی از مشتاقان و هواداران عکاسی شد و پس از آن که در سال 1849 به تخت نشست، نهایت کوشش خود را برای گسترش این صنعت به عمل آورد.
در دوران سلطنت او، مدرسه دارالفنون، که یک پلی تکنیک به شیوه اروپایی بود، به سال 1850 تاسیس شد. پس از سال 1860، عکاسی در برنامههای درسی آن گنجانده شد و نخستین دست اندرکاران عکاسی در ایران، اروپاییانی از فرانسه، اتریش و ایتالیا بودند که در این مدرسه تدریس می کردند. به زودی، عده ای از درباریان و شاه زادگان نیز در عکاسی تبحر یافتند و عکاس خانه مبارکه سلطنتی در کاخ گلستان تاسیس گردید و به دستور شاه، رساله هایی درباره عکاسی نگاشته یا ترجمه شد.
دوره ناصري را بايد دوره شكوفايي عكاسي در دوران قاجار يا ايران قرن نوزدهم ميلادي دانست . ناصرالدين شاه كه خود به عكاسي علاقمند بود بر توسعه اين فعاليت در درون دربار تلاش کرد. با تأسيس عكاسخانه كاخ گلستان و نيز تشويق و حمايت عكاسان ، تصاوير و يا به عبارتي اسناد هنري و تاريخي گرانبهايي از ايران آن روز به ثبت رسیده است.
زنان حرمسراي ناصرالدين شاه
اين وبلاگ به منظور تهيه و تدوين مطالب مرتبط با روابط عمومي راه اندازي شده است و اميدوارم مورد استفاده علاقمندان قرار بگيرد.